Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Chojnicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy w Chojnicach I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Magdalena Tyl-Sporysz
Protokolant:	st. sekr. sądowy Izabela Buse

po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2016 r. w Chojnicach na rozprawie

sprawy z powództwa U. (...) w W.

przeciwko A. M.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego A. M. na rzecz powoda U. (...) w W. kwotę 1.322,05 zł (jeden tysiąc trzysta dwadzieścia dwa 05/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 20 czerwca 2016 roku do dnia zapłaty.

II.  Zasądza od pozwanego A. M. na rzecz powoda U. (...) w W. kwotę 407 zł (czterysta siedem) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygn. akt I C 803/16 upr.

UZASADNIENIE

Powód U. (...) w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego A. M. kwoty 1322,05 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Ponadto domagał się na swoją rzecz kosztów postępowania. Powyższej kwoty dochodził z tytułu zadłużenia pozwanego powstałego w następstwie zawarcia umowy pożyczki z dnia 04.12.2012 r. z poprzednikiem prawnym powoda (...) SA i niewykonania jej warunków przez pozwanego. Na kwotę tę złożyło się 960,07 zł niespłaconego kapitału, 21,12 zł odsetek za opóźnienie od dnia 22.01.2016 r. do dnia 19.05.2016 r. od kwoty kapitału, 340,86 zł opłaty za obsługę pożyczki. Powstałą wierzytelność, na skutek zawarcia umowy jej sprzedaży, nabył
w dniu 14 grudnia 2015 r. powód

Nakazem zapłaty wydanym w dniu 23 czerwca 2016 r. w sprawie I Nc 976/16 w postępowaniu upominawczym Sąd Rejonowy w Chojnicach uwzględnił powództwo w całości i w konsekwencji zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1322,05 zł z ustawowymi odsetkami oraz z kosztami postępowania.

Pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym wskazał, że wierzyciel nie dysponuje dokumentami świadczącymi o zadłużeniu, a w szczególności istnienie zadłużenia nie jest potwierdzone wezwaniami do zapłaty. W kolejnym piśmie tj. z dnia 07.11.2016 r. (k.42) ponownie argumentował, że powód nie przedłożył wezwań do zapłaty zaś sama umowa pożyczki nie dowodzi istnienia długu (k.42)

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 4 grudnia 2012 roku A. M. zawarł z (...) SA w W. umowę pożyczki. Jej przedmiotem była kwota 1000 zł. Zgodnie z treścią umowy pożyczka miała być spłacana w 45 tygodniowych ratach od dnia podpisania umowy w wysokości po 41,72 zł każda, zaś ostatnia w wysokości 41,67 zł. Łączne zobowiązanie do spłaty tj. kwota brutto pożyczki, roczna stopa oprocentowania i opata za obsługę pożyczki w domu miała wynieść 1877,35 zł.

/okoliczność bezsporna nadto dowód: dokument na k. 4-4v./

Podpisując umowę A. M. wybrał opcję "obsługi pożyczki w domu" polegającą na spłacie rat pożyczki poprzez odbiór przez przedstawiciela pożyczkodawcy rat pożyczki spłacanych przez klienta w miejscu zamieszkania tego klienta.

/okoliczność bezsporna nadto dowód: dokument na k. 4-4v./

Wobec faktu, iż A. M. nie spłacił pożyczki w łącznej wysokości 960,07 zł kapitału w dniu 4.12.2012 r. doszło do przelania przedmiotowej wierzytelności na rzecz U. (...) w W.

/dowód: odpisy dokumentów na k. 5-11 z listą wierzytelności k. 12/

Pismem z dnia 22 stycznia 2016 r. A. M. został poinformowany przez U. (...) w W. o cesji wierzytelności. Wskazano w nim, że w dniu przelewu wartość zadłużenia wynosiła 1300,93 zł. Zaproponowano mu jednocześnie porozumienie co do spłaty długu.

/dowód: dokumenty na k : 17,18 /

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Powód na poparcie swoich twierdzeń przedłożył dokumentację, w tym odpis umowy pożyczki z pierwotnym wierzycielem pozwanego. Sam pozwany
nie zaprzeczył, iż łączył go stosunek zobowiązaniowy z (...) SA. Twierdził jednak, wbrew stanowisku powoda, że dług spłacił. Na poparcie swoich twierdzeń nie złożył żadnych dowodów. Słuchany na rozprawie nie potrafił podać ani kwoty pożyczki, ani też kiedy ją spłacił . Nie pamiętał ile czasu spłacał pożyczkę. Zeznał, że płacił po 50 - 100 zł. Tymczasem z treści umowy z dnia 4.12.2012 r. wynika, że wysokość raty wynosiła 41,72 zł tygodniowo.

Oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd uznał , że powód wykazał, iż pozwany jest jego dłużnikiem z tytułu umowy z dnia 4.12.2012 r. Zdaniem Sądu sam fakt zawarcia przedmiotowej umowy, wobec bierności dowodowej pozwanego, wystarczył na wykazanie racji powoda. Sąd przy tym nie dał wiary zeznaniom A. M. w zakresie w jakim podnosił on, że dług spłacił. Trudno uznać, że mówił prawdę skoro zasłaniał się niepamięcią co do tak podstawowych kwestii jak wysokość długu, termin jego spłaty. W błędzie też był pozwany twierdząc, iż skoro powód nie dysponuje wezwaniami do zapłaty, nie udowodnił zasadności roszczenia. Z treści umowy pożyczki wynika, że miała ona być spłacana przez 45 tygodni, licząc od dnia zawarcia umowy tj. 04.12.2012 r. Dla uznania, iż pożyczkobiorca pozostaje w zwłoce z zapłatą nie jest konieczne w takiej sytuacji wezwanie go do zapłaty. Zgodnie z art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Powyższe oznacza, że ten, kto, powołując się na przysługujące mu prawo, żąda czegoś od innej osoby, jest obowiązany udowodnić fakty (okoliczności faktyczne) uzasadniające to żądanie, ten zaś, kto odmawia uczynienia zadość żądaniu, a więc neguje uprawnienie żądającego, jest obowiązany udowodnić fakty wskazujące na to, że uprawnienie żądającemu nie przysługuje.

Odnosząc powyższe do rozpoznawanej sprawy - skoro powód udowodnił, iż nabył przysługującą wierzycielowi pierwotnemu wierzytelność w stosunku do pozwanego, to rzeczą pozwanego było wykazanie, że taka wierzytelność faktycznie nie istnieje, adekwatnie do twierdzeń A. M. - że dług spłacił. Na potwierdzenie spłaty długu winien zaoferować on dowody, czego nie uczynił.

Mając to na względzie, Sąd uznał, że roszczenie tak co do zasady jak
i wysokości (która nie była kwestionowana) zostało udowodnione. W konsekwencji i przyjmując jako podstawę prawną art. 471 kc, orzeczono jak w sentencji. O odsetkach zaś wyrokowano w oparciu o art. 481 kc.

O kosztach rozstrzygnięto na podstawie art. 98 kpc w zw. z art. 99 kpc. Pozwany jako strona przegrywająca winien zwrócić powodowi koszty opłaty
od pozwu 30 zł, opłaty skarbowej od pełnomocnictwa 17 zł oraz 360 zł wynagrodzenia radcy prawnego (stosownie do par. 2 pkt 2) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych).

I C 803/16

Z.

1. odpis wyroku z uzasadnieniem i pouczeniem apelacji doręczyć pozwanemu.

2. za 14 dni.

C. dn. 05.12.2016 r.